انجمن نباید تنها کانال جذب کمک های مردمی باشد

در گفتگو با روزنامه کیهان

      شنبه 23 مهر 1390- شماره 20048 

باد بروشور تربیتی انجمن را در لابه لای انگشتانش به بازی گرفته است. ردیف آخر صندلی ها زیر سایبان در حیاط مدرسه نشسته و به همه چیز فکر می کند، الا صحبت های سخنران جلسه! سخنران از فلسفه پست مدرنیسم ها و پراگ ماتیسم ها داد سخن می دهد و مصادیق آن ها را در فضای تربیتی غرب بیان می کند. این پدر که اجباراً حاضر شده به مبلغ کمکی می اندیشد ... بقیه در ادامه مطلب

در گفتگو با روزنامه کیهان

      شنبه 23 مهر 1390- شماره 20048 

باد بروشور تربیتی انجمن را در لابه لای انگشتانش به بازی گرفته است. ردیف آخر صندلی ها زیر سایبان در حیاط مدرسه نشسته و به همه چیز فکر می کند، الا صحبت های سخنران جلسه! سخنران از فلسفه پست مدرنیسم ها و پراگ ماتیسم ها داد سخن می دهد و مصادیق آن ها را در فضای تربیتی غرب بیان می کند. این پدر که اجباراً حاضر شده به مبلغ کمکی می اندیشد که قرار است پایان جلسه انجمن اولیا و مربیان به مدرسه بپردازد. به نظر می رسد بزرگترین لطمه را انجمن اولیا و مربیان از همین نحوه مطالبه کمک های مالی خورده باشد، درحالی که می شد برنامه ریزی دیگری داشت تا هم شوق انتقال مفاهیم فرهنگی و تربیتی در والدین ایجاد شود و هم در وقت مناسب خودش جذب کمک های مالی صورت پذیرد. عملکرد سنتی و ثابت انجمن ها در جذب کمک های مالی سبب شده که کارکردهای اصلی انجمن اولیا و مربیان از منظر والدین و خانواده ها در حاشیه دیده شوند.
محمدعلی دشتی پور رئیس گروه انجمن اولیا و مربیان اداره کل آموزش وپرورش شهرستان های استان تهران ضمن بیان این مطلب که قدمت فعالیت انجمن اولیا و مربیان در کشور ما به 50سال می رسد، می گوید: «مشکل عرصه تربیتی در مدارس ما این است که طی سال های گذشته در برنامه ریزی ها پدر و مادر را کاملاً کنار گذاشتیم و گفتیم از هفت سالگی به بعد تنها آموزش وپرورش رسالت تربیتی دانش آموزان را برعهده دارد. اگرچه تلاش های زیادی برای تحول این روند صورت گرفت و چندبار ضرورت دخالت والدین و خانواده ها در برنامه ریزی های تعلیم و تربیت گوشزد شد، اما هیچ گاه نتیجه دلخواه را به دست نیاوردیم و تغییر این نگرش ها نیازمند زمان زیادی است. لازم به توضیح است که اساساً انجمن اولیا و مربیان به این منظور شکل گرفته اند که تضادهای تربیتی بین خانه و مدرسه حل شده و در سایه شراکت، هم والدین و هم مربیان در تحقق اهداف تعلیم و تربیت مؤثر واقع شوند.»
اما به چه دلیل برای والدین سهم کمتری در رسالت تعلیم و تربیت رقم خورد؟ بهانه ها و دلایل چه بود؟